Panaceum? Ten film opowiada przede wszystkim o tym jak zmienila sie Bosnia po wojnie.
Film osadzony jest w konkretnych realiach, przez pryzmat najnowszej wojennej historii Bosni nalezy na niego patrzec.
Balkany zawsze byly wielokulturowe i to czyni je najciekawszym rejonem w Europie. Za opisanie "tzw. tolerancji" na Balkanach Ivo Andric dostal Nobla. Islam ma na Balkanach kilkusetletnia historie, dluzsza niz niejedno panstwo europejskie. Balkany nigdy nie byly (i mam nadzieje, ze nie beda) czescia katolickiej Europy. Swoja droga nic takiego jak katolickie dziedzictwo Europy pojawilo sie w glowach biskupow kilka lat temu.

Film jest drugim podejsciem rezyserki do artystycznego rozliczenia sie z konfliktem w Bosni.

Z tego co widzę, nie padło z mojej strony ani jedno słowo nt. rzekomego "katolickiego dziedzictwa Europy". Jakkolwiek nie neguję kontekstu politycznego, dla mnie to przede wszystkim film o kobiecie, która wyłamała się poza ramy opresyjnego systemu religijnego (tu w dodatku jeszcze w ultra ortodoksyjnej formie) i ZNALAZŁA SWOJĄ DROGĘ życia. O kobiecie, która wybrała dla siebie wolność.

Kontekst nie jest polityczny a kulturowy. Kobieta, jako Bosniaczka, pozostaje muzulmanka. Podobnie jak jej przodkowie od setek lat. "Multikulti" jest wpisane w Balkany czy sie chce czy nie, tlo zastane. Filmy tej rezyserki poruszaja wlasnie problemy tozsamosciowe Bosni i bohaterow, ktorym na nowo zdefiniowana powojenna rzeczywistosc (tu zaimportowany, obcy, wahabicki Islam) nie odpowiada.
Ten film nie dzieje sie gdziekolwiek w swiecie a wlasnie w Bosni - kraju w Europie uslanym wiezami minaretow, kopulami cerkwi i wiezami kosciolow.