Jestem wielkim fanem Eastwooda i każdy jego film (obojętne czy aktora, czy reżysera) to dla mnie wielka gratka. No może z tym każdym, to też trochę przesadzam, ale większość jest cool. Powiedzmy, że na przyzwoitym poziomie :)) Co do Jersey Boys nie miałem pojęcia o czym ten film jest. Nawet zwiastuny nie do końca wyjaśniały co to dokładnie będzie. Dlatego bardzo ostrożnie, bez fajerwerków zabierałem się do tego. I teraz mogę napisać, że i słusznie...
Oceniając napiszę, ze jakoś w ogóle do mnie nie trafia ten bigos. Połączenie biografii z odautorskim komentarzem? Co to ma być? Te wstawki są mocno irytujące. A sam styl filmu też gdzieś po drodze się rozmywa. Na początku jacyś frajerzy z ferajny. Potem męsko-lalusiowaty band ze stylem opowieści a'la The Beatles. Na koniec porąbana historia z problemami. Kurcze każdy tak w życiu ma, ale z tego akurat wyszła laurka na cześć świętego Franciszka z Jersey.
No i muzyka... Znałem parę ich przebojów, ale zdecydowanie nie są to moje klimaty. Nie lubię ckliwych opowieści, a z tej niestety taki lukier spływa i robi się przesłodzona tandeta. I ten finał? Niczym w popapranym Bollywood! Byłoby już całkiem źle, gdyby nie w miarę przyzwoita strona warsztatu. Mam wrażenie, że Eastwood bawi się trochę tym filmem. Próbuje także zabawić nas-widzów. Ale raczej nie każdy to kupi. Podsumowując taki sobie średniak!

No właśnie. Dla mnie najważniejszym atutem i magnesem tego filmu jest właśnie muzyka.
Fabuła jest dla mnie tylko tłem do posłuchania świetnych utworów z przełomu lat 50/60 tych.
Four Seasons byli Beatlesami w latach swojej działalności. Dla mnie film rewelacyjny.
Pozdrawiam

Coz jak kreca filmy w moim guście muzycznym tez się dobrze bawie.Niestety ta muzyka do mnie nie trafia, Clint nakrecil film dla waskiego grona wielbicieli tej muzyki.Ja się dobrze bawiłem na Control filmie o Joy Division który tez nie jest mega popularny.