Nie napiszę wprost, że to najlepszy film z Willem Smithem, bo jest jeszcze "W pogoni za szczęściem". Ale klimat filmu pełen epidemii, pustki czy nieustannego strachu bardzo mi odpowiada. Nawet syn Roberta Neville'a - bo tak się nazywa nasz główny bohater, ogląda w paru scenach pierwszego "Shreka", z czego się bardzo ucieszyłem i sprawiło, że oglądałem do końca z przysłowiowym bananem na ryju. Nie mam pojęcia, kto tak nisko ocenił grę aktorek - każda budzi w moim odczuciu sympatię i jednocześnie nie irytuje widza. Pomysł walki z zombiakami, które musi powystrzelać nasz protagonista okazał się strzałem w dziesiątkę! 8/10