...reżyser zachwyca się wszystkim co się da w kontekście włoskiej wsi, miasta, rodziny...itd; wszystko jest piękne... a to jedzenie..., mieszkanie.., dom...ściana...okno..., ulica...., trawa....ludzie... przy czym to czym się zachwyca to nie są jakieś sztuczne "sfotoszopowane" ujęcia... wręcz przeciwnie, on chce uchwycić jak najwięcej natury np. nie zrobi ujęcia kwiatka, on zrobi ujęcie kwiatka i, nie z jednym, a z dwoma g...nymi robakami, czytaj owadami; dla niego wszystko jest piękne, łącznie z sikaniem i robieniem kupy w kiblu(co jest na filmie)... i przez 80% filmu jest sobie jakaś fabuła oparta o jakieś sztuczne i staroświeckie obyczaje rodzinne, prawdopodobnie jest to jakaś fantazja reżysera o tym jak wspomina albo sobie wyobraża relacje rodzinne, po czym kończy się to jakimś dramatem, więc niejako reżyser oczekuje od nas wyciągnięcia jakichś wniosków; mnie po wcześniejszym znudzeniu się zachwytami reżysera pięknem wszystkiego odechciało sie interpretować końcówkę; z resztą jest tu duże pole do nadinterpretacji...