Świetne sceny batalistyczne, szeroki oddech, ale dlaczego z tej niesamowitej postaci zrobiono osobę ograniczoną i nieomal chorą psychicznie? A ona musiała być niesamowita! To była wiejska, niepiśmienna dziewucha, a jej podwładni to byli twardziele nawykli do tego, że takie dziewuchy traktowali przedmiotowo: Co najwyżej gwałcili. A oni ją kochali i bez szemrania się poszli pod jej dowództwo. Urzekła także dwór i samego delfina Francji. Więcej! Anglicy się jej po prostu bali. Ba! Budziła ich przerażenie. Wpierw wykombinowali sfingowany proces. Po tym kazali katu ją zgwałcić w celi by pozbawić ją dziewictwa. Nota bene – jej kat, który to (najprawdopodobniej) zrobił Geoffroy Thérage do końca życia sobie nie mógł tego wybaczyć! Na koniec spalono ją na stosie. Ale nie tylko! Po wszystkim, zebrano skrupulatnie resztki, wystawiono je na widok publiczny i ponownie spalono! A to, co ocalało wrzucono do Sekwany. Taki czyn w średniowieczu był uznany za haniebny, bo kara stosu automatycznie niwelowała winę. A po wszystkim należał się spalonemu pochówek. Uznawano, bowiem ogień za oczyszczający z win. Po co więc to Anglicy zrobili? Ano, by po Joannie żaden ślad nie pozostał. Jeśli nie motywował ich strach, to co? Jak niby wiejska, ograniczona dziewucha tego dokonała? Swoją nieporadną głupotą? Zresztą nawet i Wielki Inkwizytor, Johan Bréhal wołał wielkim głosem, że to było bezprawie. Na jego osobisty wniosek wszczęto kolejny proces. Tym razem w pełni uniewinniający...
Dlatego, pomimo, iż film mi się podobał oceniam go NEGATYWNIE.