film
Joko invoca Dio... e muori
1968
1h 21m
Rocco (Richard Harrison) jest zawodowym złodziejem. Pewnego dnia, w wyniku zuchwałego napadu udaje mu się zdobyć spory łup. Niefortunnie jednak zostaje oszukany przez...
Ten film nie ma jeszcze zarysu fabuły.
Joko invoca Dio... e muori
reżyseria Antonio Margheriti
scenariusz Antonio Margheriti
produkcja Włochy, RFN
premiera 19 kwietnia 1968 (Światowa)
Nowość
Popularna #1
tomactro 6
Nie, Antonio Margheriti to nie bękart Tarantino - chłop miał filmowy doktorat w gotyckim horrorze (a jak nie to powinien) i robił go nawet jak kręcił spaghetti.
czytaj dalej
Ranking ról
Opis filmu Joko invoca Dio... e muori
Rocco (Richard Harrison) jest zawodowym złodziejem. Pewnego dnia, w wyniku zuchwałego napadu udaje mu się zdobyć spory łup. Niefortunnie jednak zostaje oszukany przez swoich współtowarzyszy, którzy uciekają wraz z pieniędzmi, zabijając przy tym brata głównego bohatera. Rocco poprzysięga zemstę i wyrusza w pościg. Nie wie jednak, że cały czas jest śledzony przez tajemniczego detektywa Lestera (Paolo Gozlino)...
Informacje o filmie Joko invoca Dio... e muori
premiera 19 kwietnia 1968 (Światowa)
na podstawie Renato Savino (materiały do scenariusza, historia)
studio Arlington International Pictures / Super International Pictures
tytuł oryg. Joko invoca Dio... e muori
inne tytuły Vengeance Wielka Brytania
Vengeance USA
Roko's Revenge Kanada
więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Od razu rzuca się w oczy fakt, że Antonio Margheriti w swej karierze zajmował się głównie horrorami. W "Joko invoca Dio... e muori" pojawiają się sceny rodem z gotyckiego filmu grozy, jednak przede wszystkim jest to proste kino zemsty nakręcone w formie spaghetti westernu. Na początku kumpel tytułowego Joko (lub Rocco...
więcej
"Western gotycki" to w wypadku przeważającej większości spaghetti westernów określenie bardzo umowne. Autorzy tego typu obrazów czerpali z kina grozy, ale ostatecznie nie zwykli wychodzić poza obręb jednego gatunku. Dwa z pięciu westernów Margheritiego są jednymi z nielicznych wyjątków.
Pomijając okazjonalną...
To jeden z tych filmów, o których po pierwsze się nie mówi, po drugie: nikt o nich nie słyszał, po trzecie: widziała je garstka fanów gatunku. A co my tu mamy? Kilka zabójczo dobrych scen (np. morderstwo z użyciem obu ostróg rozcinających tętnicę szyjną czy pojedynek ludzi za barem z pomocą barmana) i dobrze dopasowana...
więcej
