Dwunastoletni Zejn jest mieszkańcem bejruckich slumsów, odmalowanych w „Kafarnaum” z niezwykłą intensywnością. Zgodnie z tytułem, oznaczającym „chaos”, „bezład”, „gmatwaninę”, dzielnica uderza nadmiarem: rzeczy, ludzi, a przede wszystkim dzieci, niewinnych ofiar rzeczywistości społecznej oraz klasowych i ekonomicznych podziałów. Nadine Labaki (autorka doskonale znanego w Polsce „Karmelu”) staje w ich obronie – i to dosłownie, wciela się bowiem w filmie w rolę adwokatki Zejna. Przed sądem chłopak odtwarza swoją historię, przywołuje dramatyczne wspomnienia, ale co najważniejsze: z pasją walczy o siebie i swoją przyszłość. To dziecko ma zdumiewającą odwagę, determinację i siłę, a przez „Kafarnaum” nawiguje go niezawodny moralny kompas, dzięki któremu odróżnia dobro od zła. Niezmordowany włóczęga, mały obrońca jeszcze mniejszych i słabszych, Zejn w pojedynkę rzuca wyzwanie niesprawiedliwości i krzywdzie. Przejmująco portretując dziecięcą solidarność, Labaki akcentuje, jak sama je nazywa, „drobne cuda”: serdeczne gesty, akty współczucia i miłości. To dzięki nim możliwe jest przetrwanie.

W zaniedbanej części Bejrutu wraz z rodzicami i kilkorgiem rodzeństwa mieszka 12-letni Zain (Zain Al Rafeea). Chłopak pracuje fizycznie w sklepie mężczyzny, który planuje poślubić jego młodszą siostrę. Każdego dnia odprowadza smutnym wzrokiem vana wiozącego jego rówieśników do szkoły oraz kłóci się z dorosłymi. Te awantury w końcu znajdą finał na sądowej sali. Zain pozywa rodziców za to, że się urodził. Takich jak on - systemowo zaniedbywanych, pozbawionych dzieciństwa, odciętych od edukacji - jest wielu.

Zdobywca trzech nagród na festiwalu w Cannes, a także nominacji do Oscara i Złotego Globu - film Nadine Labaki nikogo nie pozostawi obojętnym.
Dwunastoletni Zain na bejruckiej ulicy ma tylko jedną bliską sobie osobę – niewiele starszą siostrę. Kiedy rodzice postanawiają wydać dziewczynę za dojrzałego mężczyznę, chłopiec postanawia zrobić wszystko, by ją uratować. Pomaga mu staruszek przebrany za Spidermana i samotna matka malutkiego chłopca. Niezmordowany włóczęga, mały obrońca jeszcze mniejszych i jeszcze słabszych; Zain w pojedynkę rzuca wyzwanie niesprawiedliwości i krzywdzie. Przejmująco portretując dziecięcą solidarność, Nadine Labaki akcentuje, jak sama je nazywa, "drobne cuda", dzięki którym możliwe jest przetrwanie: serdeczne gesty, akty współczucia i miłości. Potężny ładunek emocji, jaki detonuje na ekranie reżyserka wstrząsa, a nawet doprowadza do łez. To zasługa nie tylko fantastycznego scenariusza, ale też odtwórcy głównej roli, Zaina Al Rafeea. Ten mały uchodźca z Syrii zagrał w filmie chłopca, który pozywa własnych rodziców za to, że nie byli w stanie zapewnić mu godnego życia.