Stworzenie Avengersów to była misja i marzenie Furego. On w nich wierzył od początku do końca. Kapitan Marvel nie była potrzebna, bo ziemia miała swoich obrońców.
A drapnięcie kota mogło być faktycznie na początku zwykłym drapnięciem. Potem infekcja, zakażenie i sorry Panie fury. A tak naprawdę to takie sprytne połączenie wątków po prostu.

1. Podejrzewam, że odpowiedź jest błaha. Nie mieli wtedy jeszcze w planach Carol Danvers. MCU tak naprawdę ruszyło na pełnych obrotach od pierwszych Avengers i dopiero zaczęto snuć bardziej dalekosiężne plany. Mutantów i X-Menów też pewnie wprowadzą na zasadzie, że zawsze byli, ale się nie ujawniali.

2. Dla mnie Nick Fury w tym filmie to parodia, a to jak stracił oko to wisienka na torcie tej parodii. Naprawdę nie jestem w stanie uwierzyć, że to ten sam facet co występowała we wcześniejszych filmach. Ten z poważną miną, któremu nie chce się zajść za skórę. W CM Fury próbuje być na siłę zabawny, a jego związek z kotem jest chyba tylko po to, żeby zagrać na stereotypie. To nie kobieta, a facet rozpływa się na widok słodziutkiego kotka. A strata oka miała być chyba największym żartem tego filmu i jest on zwyczajnie głupi. Na początku myślałem, że oni tak specjalnie będą zahaczać o to, że Fury straci oko i zawsze będzie się okazywać, że wszystko z nim w porządku. Nawet po tym zadrapaniu przez kota. Taki fałszywy krok i Fury nigdy by oka nie stracił w tym filmie lub Jude Law by mu zrobił kuku czy coś. Ale nie! Co za twist!