Ki
2011
powrót do forum filmu Ki 
Coś w tym jest. Już zanim przeczytałam ten opis oglądając film stwierdziłam, że ona mnie zwyczajnie irytuje. Że jest osobą, która wiele oczekuje (ma dostawac pomoc społeczną), ale niewiele mądrego podejścia do życia od siebie daje. Jednak po obejrzeniu całości doszłam do wniosku, że ta niepociumana kobieta ma pewne "plusy dodatnie", bo jest otwarta i szczera we wszystkim co robi. A przy okazji naiwna. Jednak nie potrafiła zrozumieć, że ciągle to ona od ludzi więcej dostaje niż daje (koleżanki jej pomagają a to przy noclegowaniu, pomocy przy dziecku, nawiązywaniu kontaktów w sprawie pracy itd.). Powinna się zwyczajnie trochę ogarnąć.
Zdecydowanie "nie polubisz jej". Nienażarta życia. Super. Niestety owa pasja życia jest nacechowana podejściem skrajnie egoistycznym. Jest tylko ona i jej problemy, potrzeby, zachciewajki. Idzie przez świat jakby poza nią nikogo więcej nie było, a Ci co są są tylko po to, by mogła ich "użyć" dla własnych wygód. Do tego to co robi z dzieckiem... Dramat. Patrząc na Gąsiorowska widziałam parę osób ze swego otoczenia. Ludzi z gatunku - ja i reszta. Świetnie zagrane. Włącznie z tymi wszelkimi manieryzmami, wadą wymowy, przejaskrawieniem. Doskonale wyszło Gąsiorowskiej "nie polubisz jej". Tak budowała postać, że do ostatniej chwili człowiek nie chce, by jej wyszło jest tak irytująca w swym pazernym i ślepym gonieniu za "lepszym". Bez oglądania się na dziecko. W filmie fajnie grające = będące sobą, czyli właściwie nie grające, a po prostu będące na ekranie w sposób ujmująco prawdziwie/rozczulający niekiedy :-)