Ok, komentarz sprzed 11tu lat, ale film widziałam dwa dni temu (w Halloween), a jest to chyba jedyna wypowiedź, w której ktoś w końcu zauważył, że klimat mogą budować takie rzeczy jak cienie za oknem, światła itp. Dom był przepiękny, a "klatka" z kanarkami obłędna, ale całość tworzyła - mimo ogromnej powierzchni - gęstą atmosferę zaszczucia. Cienie traw/roślin za oknem były niczym żywe obrazy i już samo to powodowało uczucie grozy. Refleksy wody "tańczące" na ścianach i odbijające się na przedmiotach we wnętrzu domu, mimo że wyglądały pięknie, jakby zorza polarna zawitała do środka, to sprawiały wrażenie, że dom jakby się poruszał, a to na pewno nie wprowadzało spokoju i poczucia bezpieczeństwa (szczególnie dla kogoś z zewnątrz, kto nie jest przyzwyczajony jak domownik). Samozapalające się pod wpływem ruchu lampy również wpływały na poczucie utraty gruntu pod nogami, bo w jakimś stopniu człowiek tracił kontrolę nad tym, co się wokół działo. A widok co raz to zapalających i gasnących świateł z pewnej odległości od domu (jak Jill była w domku gościnnym) na pewno był przerażający. Dziwne, że nikt tego typu niuansów nie zauważył. Chyba większość liczyła na krew, flaki i podrzynanie gardeł. Ja się cieszę, że otrzymałam coś normalnego.
Przez pierwszą połowę filmu miałam wrażenie, że dzieciaki w ogóle nie istnieją, i że właściciele domu to właśnie jacyś psychopaci, którzy na to swoje odludzie ściągają opiekunki do dzieci, by potem pastwić się nad nimi i w końcu z nimi skończyć. Przyznam, że miło mnie zaskoczył ten film.

świetny komentarz

Klimat w tym filmie robi sam dom i jego wystrój oraz bardzo dobra rola Camili; nie chciałabym przebywać tam nawet przez jedną godzinę a co dopiero całą noc

Świetny film, ale inaczej wyobrażałbym sobie zakończenie. Samo zakończenie jest dla mnie minusem, reszta była super - chyba napisałem dwa razy to samo, ale co tam xD