Oglądając ten film miałam wrażenie, jakbym oglądała produkcję amerykańską, co w dzisiejszych czasach można chyba pojąć za plus tego wciągającego filmu familijnego. Coraz bardziej przekonuję się do kina duńskiego, które i tak dużo już zyskało dzięki Trierowi.
W "Klątwie czarownicy wikingów" niczego nie brakuje - jest zagadka do rozwiązania, jest pewien element zaskoczenia, jest akcja, wątek romantyczny i zacne wartości.
Nie można zapomnieć też o przystojnym Cedergrenie, którego uśmiech zaiste zachęcał do oglądania z otwartą buzią (-;