Film jak uderzenie pięścią w brzuch. Rejestracja głośnego spektaklu wystawionego w latach 60. w Nowym Jorku przez awangardowy The Living Theatre. Po niemal 60 latach od premiery – po Guantanamo, po BLM, po relacjach z polskich komisariatów – film nie stracił nic ze swojej oskarżycielskiej intensywności. 
Dramaturżka Judith Malina wtrąca widza na jeden dzień do tytułowej klatki – amerykańskiego więzienia wojskowego w Japonii. Dziesięciu osadzonych i trzech strażników, którzy inscenizują spektakl siły i upokorzenia. Kakofonia krzyków i bezsensownych rozkazów, poczucie zagrożenia, terror psychiczny i fizyczny składają się na choreografię instytucjonalnej przemocy. Nerwowa kamera braci Mekas jest w centrum wydarzeń, ukazując zarówno nagą, banalną brutalność, jak i surrealizm dehumanizacji, w czym Klatka może przywoływać skojarzenia z późniejszym, słynnym Punishment Park Petera Watkinsa.