Film jest daleki od wybitności, wiele rzeczy się nie udało, wiele ociera się o absurd. ALE
ile rzeczy się udało wspaniale, ile tutaj jest świetnych pomysłów, jak unikatowi i cudownie poprowadzenia są aktorzy i naturszczycy, jak świetne są zdjęcia itd itp

O ile bardziej rozumiem dlaczego widzowie świeccy odrzucają ten film, nie mogę pojąć że szanowne grono krytyków ocenia ten film na poziomie nowych kuriozalnych filmów Vegi, rozumiem że mogła was rozłościć pretensja albo przesterowane zabiegi ale come on! Narzekacie (zresztą słusznie) na brak indywidualnej jakości polskiego kina, na wtórność i brak artystycznej tożsamości mimo możliwości produkcyjnych, a kiedy pojawia się ktoś tak odważny i bezkompromisowy jak Justyna Łuczaj z tak niewygodnym filmem, to mieszacie go z błotem nie potrafiąc stanąć ponad swój intelektualny chłód i oddając się całkiem uprzedzeniu jakie wywołały w was niektóre sceny.

To unikatowy film, który eksploruje tabu i dziwność, Dumont + Grzegorzek + Łuczaj.
Dla mnie od paru lat najodważniejszy polskie film jaki widziałem, bravo!