Pierwsza spójna konkluzja jaka nasunęła mi się po wyjściu z kina(to takie miejsce gdzie kupujesz bilet, wchodzisz do dużej bądź mniejszej, zaciemnionej sali i oglądasz film - tłumacze, bo z tego co czytałam wypowiedzi innych, możliwym jest, że zapomnieli co to za miejsce rezygnując z niego na rzecz oglądania pirata na kompie) to właśnie "Z siekierą na ducha, czyli film z cyklu 'i NIE żyli długo i szczęśliwie'".
A tak serio, film mi się spodobał, nawet bardzo. Nareszcie horror z prawdziwego zdarzenia, który przeraża dzięki budowanemu napięci i grozie, która aż wylewa się z ekranu, a nie obrzydza poodcinanymi kawałkami ludzkich kończyn(tudzież organów wewnętrznych).
Było parę momentów, które naprawdę wcisnęły mnie w fotel(ale nie krzyczałam, z czego jestem dumna bo znajdowałam się pod tym względem w mniejszości jeśli chodzi o widownie).
Na początku, wydawało mi się, że Radcliffe jest trochę sztywny i pozbawiony emocji ale później było już tylko lepiej(możliwym tez jest, że to był mój błąd w ocenie sytuacji i to co początkowo brałam za braki w jego warsztacie aktorskim było zabiegiem celowym mającym na celu pokazanie "zablokowanego" uczuciowo młodego wdowca).
Konkluzja: Dobre kino. Na pewno jeszcze kiedyś obejrzeć bo warto, polecam do oglądania ale może jednak nie w pojedynkę ;)