Tak, zdecydowanie wyćwiczył sobie łydki tym ciągłym wchodzeniem po schodach. Dali za dużo wszystkiego, co powinni oszczędzać: odgłosów w domu (robiło się nudno), tytułowego ducha w tle za bohaterem (przestała robić wrażenie), martwych dzieci (w innych filmach jeden martwy wystarcz, by wywołać dreszcze i wcisnąć w fotel). Co do psa, to jego rola została mocno ograniczona, porównując do książki. Sam film różni sie diametralnie.