Mary Haines (Meg Ryan) ma idealne życie: piękny dom w Connecticut, cudowną 12-letnią córkę, męża - rekina Wall Street i miłą pracę projektantki w odzieżowej fabryce ojca. Jest kobietą wszechstronną, świetnie zorganizowaną, a wszystko co robi, robi perfekcyjnie: pielęgnuje ogród, współprzewodniczy Stowarzyszeniu Kobiet z Central Parku, sama przygotowuje dania na charytatywny lunch. I choć czasem jest trochę rozstrojona, to czyż można ją winić? Mary zawsze może liczyć na wsparcie oddanych przyjaciółek: Sylvii (Annette Bening), kobiety o nienagannym stylu i ciętym dowcipie, singielki z wyboru, która właśnie dostała stanowisko redaktora naczelnego legendarnego lecz podupadającego magazynu kobiecego, Edie (Debra Messing), ekscentrycznej matki wciąż powiększającej się gromadki dzieci, która jak kwoka troszczy się nie tylko o swe latorośle lecz także przyjaciółki, oraz Alex (Jada Pinkett Smith), dysponującej niezwykłym darem mówienia ludziom rzeczy, których z pewnością nie chcieliby usłyszeć. Niestety łańcuch nieprzewidzianych wydarzeń zamieni życie przyjaciółek w piekło. Kłopoty zaczynają się w ekskluzywnym salonie piękności w Saks Fifth Avenue, gdzie Sylvie dowiaduje się od nowej manikiurzystki o podbojach tutejszej "spryskiwaczki" czyli sprzedawczyni perfum, Crystal (Eva Mendes). Okazuje się, że złowiła ona ostatnio grubą rybę, potentata z Wall Street Stephena Hainesa. Podczas gdy Sylvie próbuje rozwiązać wewnętrzny dylemat: powiedzieć Mary, czy nie? - sama zainteresowana ląduje na manicure... u tej samej dobrze poinformowanej manicurzystki. Mary, idąc za radą matki, która niejedno w życiu przeszła (Candice Bergen), zaszywa się wraz z nią i córką na jakiś czas w letniej posiadłości. W tym czasie Sylvie zmaga się z reaktywacją magazynu, która nie idzie pomyślnie. Postanawia zatrudnić znaną autorkę rubryki towarzyskiej, Bailey Smith (Carrie Fisher), jednak będzie musiała zapłacić za to wysoką cenę ujawnienia prywatnych problemów Mary w artykule o małżeństwach z Wall Street. Przyparta do muru, Sylvie wybierze karierę kosztem wieloletniej przyjaźni. Dla Mary zdrada Sylvie będzie ciosem cięższym od zdrady męża. Pogrąży się w marazmie i abnegacji, pocieszenie znajdując jedynie w słodyczach. Od kompletnego upadku uratuje ją udział w obozie kondycyjnym dla kobiet, gdzie pozna Leah ps "Hrabina" (Bette Midler), krzykliwą amatorkę skrętów i hollywoodzką agentkę, której radośnie pragmatyczna filozofia życiowa okaże się bardzo inspirująca. Po powrocie do Nowego Jorku Mary odnajdzie starą siebie patrzącą jednak na świat ze świeżą klarownością i nową hierarchią ważności. Nowy stosunek do świata przyda jej się szczególnie w chwili, gdy stanie twarzą w twarz z osoba, która najbardziej ją zraniła, Sylvie.

Gwiazdorska kobieca obsada z Meg Ryan, Annette Bening i Evą Mendes na czele w klasycznej opowieści o kobietach z Nowego Jorku. "KOBIETY" to inteligentna i błyskotliwa komedia o sile babskiej przyjaźni i istocie kobiecości w XXI wieku, oparta na filmie Georga Cukora z 1939 roku i sztuce Clare Boothe z 1936 roku. "KOBIETY" odkrywają przed nami kobiecy świat w sercu Manhattanu, gdzie miesza się bogactwo i wpływy świata finansów, mediów i mody. Mężczyźni w tym świecie przedstawieni są barwnie i z rozmachem, lecz ... nie pojawiają się na ekranie. Podziwiamy za to całą galerię typów kobiecych, od post-feministycznych baby-boomers, przez kobiety po menopauzie, aż po pokwitające nastolatki. Film jest wyrazem zafascynowania współczesną kobietą, uznania jej wysiłków w skoordynowaniu wielu ról społecznych, wypełnianiu obowiązków i podejmowaniu trudnych decyzji. Z przymrużeniem oka ale i dużą siłą rażenia pokazuje kobiece wzloty i upadki, chwile tryumfu i klęski.

W 1994 roku Diane English, autorka, scenarzystka i producentka słynnego serialu ?Murphy Brown" (1988-98) przeczytała artykuł w magazynie branży filmowej "Variety" na temat remake?u "Kobiet", komedii z 1939 r. reżyserowanej przez George?a Cukora dla MGM. Film oparty był na cieszącej się ogromnym powodzeniem sztuce Clare Booth z 1936 r. i opowiadał o skrzywdzonej żonie z elity towarzyskiej Nowego Jorku i kręgu jej przyjaciółek. W filmie zagrały wówczas gwiazdy Hollywood: Norma Shearer, Joan Crawford, Rosalind Russell, Paulette Goddard i Joan Fontaine. Film i sztuka były w dużej mierze produktami swojej epoki, w której kobiety przed wszystkim skupione były na zawarciu dobrego małżeństwa i utrzymaniu go. "Oryginalna sztuka i film zostały napisane jako pamflet krytykujący płytką mentalność kobiet ze śmietanki towarzyskiej, które gotowe są wbić rywalce nóż w plecy w walce o mężczyznę. ? mówi English. Postanowiłam przenieś punkt ciężkości filmu. Chciałam by mój film opiewał kobiecość nie gubiąc cech charakterystycznych oryginału, w tym zjadliwego humoru." English postanowiła pozostawić główny wątek Mary Haines, szczęśliwej mężatki, która odkrywa, że mąż ją zdradza z ekspedientką. Poszerzyła jednak krąg kobiet otaczających Mary, kreując postaci reprezentujące różne środowiska, pokolenia, zawody, stan cywilny i orientacje seksualne. Sama Mary jest typową współczesną kobietą: bystrą, wykształconą, lecz także rozdartą pomiędzy wieloma obowiązkami, pracującą na pół etatu projektantką mody, aktywistką instytucji dobroczynnych, która całe życie skupia się na zaspokojeniu potrzeb innych. Najbardziej w stosunku do oryginału zmieniła się postać Sylvie Fowler, przyjaciółki Mary, która w filmie English stała się zadowoloną z życia singielką, wydawcą znanego pisma, która zdradza przyjaciółkę dla kariery, a potem głęboko tego żałuje. Zmienia się także postać Edie Cohen, która pierwotnie była matką sześciorga dzieci, która udaje, że nie lubi plotek, a teraz staje się ekscentryczną i uzdolnioną artystycznie matką czwórki. "Motywem przewodnim w oryginale było to, czy Mary pogodzi się z mężem, który ją zdradził. U mnie motywem przewodnim jest uczucie łączące dwie heteroseksualne kobiety. Chcę, żeby widzowie martwili się, czy Mary pogodzi się z przyjaciółką, która ją zawiodła"- wyjaśnia English. Jeden aspekt filmu pozostał niezmieniony w stosunku do pierwszej wersji: na ekranie nie pojawia się ani jednen mężczyzna. English: "Był to trudny orzech do zgryzienia. Ciężko mi było zrobić ten film właśnie z powodu tylko kobiecej obsady. Współczesny przemysł filmowy nie przejmuje się żeńską widownią. Filmy zaspokajają potrzeby młodych mężczyzn, którzy często wielokrotnie oglądają ten sam tytuł. Od czasu do czasu pojawia się coś w stylu ?Seksu w wielkim mieście?, co wyzwala komentarze w stylu: ?O, kobiety jednak chodzą do kina!?, po czym wszystko wraca do normy. Zrealizowanie tego filmu potraktowałam jak misję: im więcej ludzi mi odmawiało, tym bardziej była zdeterminowana". Determinacja w końcu zaprocentowała w 2003 r., kiedy na "dziewczyńskiej" imprezie spotkała Victorię Pearman, która została producentką filmu. Pearman namówiła do przedsięwzięcia Micka Jaggera i zaangażowali swoją firmę Jagged Films w dwa projekty: "Kobiety" i film Scorsese "Rolling Stones w blasku świateł". Pearman wciągnęła do projektu także producentów z Inferno, dystrybucyjną firmę Picturehouse oraz znaną niezależną firmę producencką New Line. Kiedy finansowanie zostało zorganizowane, English mogła przejść do najprzyjemniejszej fazy: doboru obsady. W rolach głównych i drugoplanowych znalazły się niezwykłe osobowości i gwiazdy reprezentujące kilka pokoleń: Meg Ryan, Annette Bening, Eva Mendes, Debra Messing, Jada Pinkett Smith, Candice Bergen, Bette Midler, Carrie Fisher.