Nie wiem, czy wszyscy też tak zauważają, ale pod koniec parka Tom&Jerry zostaje trochę ośmieszona. To "głupia" Marry dociera do Roniego i nawiązuje z nim relację bliższą, niż wszyscy inni. A jak wszyscy siadają razem i dwie "szczęśliwe parki" gdaczą gdzie to nie byli/będą na wakacjach, Roni się patrzy, jakby w zdumieniu - bo na tle wcześniejszych interakcji z Marry cała reszta rodzinki jest płytka.

I nie zgadzam się z recenzją, że reżyser w mało oryginalny sposób pokazuje związki jako źródło szczęścia w życiu a singielstwo - nieszczęścia. W filmie widać, że bycie z kimś/samemu jest konsekwencją innych rzeczy, wyborów, lęków, słabości/siły itp. Marry mogłaby być szczęśliwa sama, a w każdym razie mogłaby funkcjonować dużo lepiej, gdyby nie uzależniała całej swojej oceny siebie od "znalezienia kogoś". Jej problemem nie jest bycie samą, a traktowanie siebie i samoocena.
Niestety - do tego zmusza nas społeczeństwo, na każdym kroku.