Część pierwsza rozpoczyna się niemal identycznie jak powieść. "W odległym, trochę już zużytym układzie współrzędnych, na płaszczyźnie astralnej, która nigdy nie była szczególnie płaska, skłębiona mgiełka gwiazd rozstępuje się z wolna... " Następnie oczom widzów ukazuje się gigantyczny, niemal nieruchomy żółw A'Tuin, płynący majestatycznie przez wszechświat. Na jego skorupie, równie dostojne, stoją cztery potężne słonie. Najważniejsze jest wszakże to, co trzymają na grzbiecie, pilnie uważając, by było odpowiednio wypoziomowane. To "Dysk", płaski "krąg świata", na całym obwodzie - jak poetycko opisuje Pratchett - "otoczony girlandą wodospadu, a od góry przykryty jasnobłękitną kopułą Niebios". Najstarszym miastem na Dysku jest Ankh - Morpork, podzielone na część "dumną", gdzie mieszkają magowie i zamożniejsi obywatele oraz "zapowietrzoną" - pełną biedoty, nieudaczników i rozmaitych typów spod ciemnej gwiazdy. Wydawać by się mogło, że Ankh - Morpork widziało już wszystko, a jednak... Pewnego dnia wydarza się tu coś, czego nikt by się nie spodziewał. Do miasta przybywa pierwszy turysta (w tej roli Sean Astin, w którym naprawdę trudno rozpoznać niegdysiejszego Sama Gamgee z "Władcy Pierścieni"). Dwukwiat (bo takie dziwne imię nosi) schodzi na brzeg w porcie, leżącym, niestety, w części "zapowietrzonej", ale w niczym nie mąci mu to świetnego humoru. W swoim kraju wiedzie nudne życie agenta ubezpieczeniowego, a tu przyjechał szukać przygód. Marzy, by poznać legendarnych bohaterów, pooglądać prawdziwe bójki w tawernach, doświadczyć magicznej mocy słynnych czarodziejów, a wszystko koniecznie uwiecznić na zdjęciach. Początkowo miejscowi traktują okularnika w sandałach, szortach i wzorzystej koszuli w kolorowe kwiaty z wyraźną podejrzliwością. Szybko ustępuje ona jednak wylewnej życzliwości, kiedy staje się powszechnie wiadome, że Dwukwiat przywiózł ze sobą pokaźną skrzynię wyładowaną złotem, za które można by wykupić pół miasta.