To prawda. Wydaje się, że na ten film należy bardziej postrzegać w kategorii kunsztu artystycznego, aniżeli rozrywki. Tak też się broni. Pomyłką jest również przypisanie filmowi gatunku "kryminał/melodramat".

Ale przecież Tornatore już tworzył filmy w podobnym duchu - patrz Czysta formalność albo z podobnym, niepokojącym klimatem - Nieznajoma.
Tornatore to nie tylko Cinema Paradiso :)

Swoją drogą, mam wrażenie, że w tym filmie nie chodziło o zaskoczenie widza. Myślę, że celowo wszystko zostało pokazane tak, abyśmy od początku domyślali się i czuli, że wszystko to jedno wielkie fałszerstwo. Potem stopniowo odkrywane są karty, każde ujęcie i każda scena ma w tym swój udział. Niektóre dialogi wręcz trącą celową sztucznością, ale jednocześnie pokazują nam drogę do rozwiązania zagadki. Inaczej niż u Finchera, wszystko rozgrywa się powoli, a widz delektuje się każdą kolejną sceną.