Film jest wyraźną krytyką faszystowskich Włoszech. Rzucając nam na pierwszy plan
Pasqualino, Bertolucci nie tylko chciał pokazać jego postawę, ale i całe otoczenie bohatera.
Niestety wyszło to strasznie. Próbując zaciągnąć wiele pomysłów od Felliniego i jego
"słodkiego życia" zrobił film tak nużący iż udało mi się ominąć kilkanaście początkowych
minut. Przełamując się dotrwałem do końca, ale po drodze spotkało nie niebywałe
rozczarowanie. Widząc scenę morderstwa chciałem film jak najszybciej wyłączyć. Moim
zdaniem to jedna z najgorszych scen w historii kina.
Pomysł bohatera nudnego, wchłaniającego środowisko jak gąbka, będącego jak kameleon
i niedającego się lubić było bardzo poprawne, ale sam sposób wykonania był moim
zdaniem słaby. Rozumiem że wielu ten film może się podobać i nic mi do tego.
Zważając na fakt iż jest to pierwszy film Bertolluciego i dobrą scenę końcową stwierdzam iż film był dla mnie tylko i
wyłącznie do przetrawienia.