Nie Marek tylko Mark*

(UWAGA SPOILERKI)
Film warty uwagi chociażby ze względu na wszechobecny naturalizm w grze aktorów. Dramat jednostki postawionej w sytuacji zmuszającej do podjęcia poważnych kroków i poważnych decyzji. Aktor, człowiek o stu twarzach w życiu, ale poza szklanym okiem kamery - średniak. Średnio z pracą. Średnio z pieniędzmi. Średnio ze wszystkim. Człowiek w średnim wieku który nie potrafi pogodzić się z tym co spotkało go na drodze. Rok po stracie żony, nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości wszechogarniającej pustki. To psychiczne rozdarcie jest uzasadnione. Jeśli ktoś kiedykolwiek utracił osobę, którą kochał (ale tak naprawdę kochał) - wie czym jest ból jaki towarzyszy każdego dnia od otwarcia do zamknięcia oczu. Wydawać by się mogło iż żyjąc czujemy jak uchodzą z nas życie i chęci do dalszej egzystencji. Szukanie na siłę zastępstwa w postaci dawnej miłości, czy obcowanie z singielką, matką samotnie wychowującą córeczkę to typowe odruchy samozachowawcze. Wszystko aby nie być samemu. Niestety, tytułowy koniec miłości następuje długo przed wydarzeniami w filmie. Wtedy, kiedy umiera żona. Prawdziwa miłość jest tylko jedna i utrata tego największego w życiu daru to pożegnanie z miłością na resztę życia. Nie ma miłości między dwojgiem ludzi kiedy istnieje mur wybudowany przez wspomnienia i brak ukochanej osoby, nie ma szans na powodzenie, ale zostaje coś innego - miłość do własnego dziecka, wystawiona w ostatecznym rozrachunku na wielką próbę. I te próbę obserwujemy według mnie w ostatniej scenie. Sytuacja beznadziejna w jakiej znajduje się Mark w ostatnich scenach, wywołuje u niego atak paniki. Złota rybka ma charakter wentyla, przez który (wraz z życiem rybki) uchodzą te najgorsze emocje. Wentyl bez którego Mark prawdopodobnie dopuścił by się zabójstwa własnego dziecka (panika przed tym co będzie z niepewnym jutrem). Po to jest ta scena. Ostatnie słowa na cmentarzu i tuż przed, to w pewnym sensie próba pogodzenia się ze swoim losem, próba uzasadnienia (nie dziecku) śmierci jako czegoś co oczyszcza i daje szanse na lepsze życie. Według mnie wytłumaczenie dziecku dlaczego rybka nie żyje i czym się różni życie od śmierci to jego osobista terapia, która wymagała słuchacza. Mark zaczyna wierzyć w to lepsze życie. Chce zerwać ze wspomnieniami z bólem który jest z nimi połączony, stad ostatnie ujęcia przedstawiające pochówek złotej rybki - "tatusia" obok żony. Rozliczenie z własnymi duchami aby nauczyć się na nowo żyć. Jakkolwiek to życie się potoczy.