Dziwią mnie te wszystkie komentarze o końcówce filmu. Ona nie ma nic do rzeczy. Równie dobrze film mógłby się zakończyć po przyjęciu wyboru przez elekta. Zgodzę się też że finał był do pewnego stopnia przewidywalny (zarówno jeśli chodzi o osobę przyszłego papieża jak i o jego tajemnicę) ale nie o koniec w tym filmie chodzi. Przecież to obraz o ambicji, żądzy władzy, rozczarowaniu i wątpliwościach. Mamy kilka typów ludzkich, każdy zniuansowany. Nawet Tadesco czy Adayemi wzbudzają współczucie. Bo co jest dziwnego w ambicji? W końcu to motor dziejów. Jeśli byłbym papabili to pragnąłbym wyboru! Też wybrałbym sobie imię tronowe. I też bym płakał gdybym zorientował się że inteligentniejsi ode mnie zniszczyli moją karierę. A że po drodze wypadają trupy z szafy? W polityce to norma. Każda większa struktura ma swój kontroling i selekcję kadr. Ostatecznie niedoścignionym makiawelistą i prawdziwym czarnym charakterem okazał się zmarły papież. Jakby opłacił jeszcze terrorystów islamskich to by mnie to nie zdziwiło. Postać godna porównania z Aleksandrem VI. Taki poczciwina! Nie ma w tym obrazie jednak nic sensacyjnego, anty czy prokościelnego. Bo i kolegium kardynalskie jest obecnie chyba najmoralniejsze w dziejach. Film to po prostu kawał dobrze zrealizowanego i zagranego kina. Nawet trzecioplanowe postaci błyszczą - jak siostra Agnes. Prawdziwy talent komediowy! Jednym słowem gorąco polecam!