Sam film i gra autorów - bardzo dobra (może poza sceną walki w mieście - tu aż w oczy kole brak statystów). Problem tego filmu stanowi sama sztuka. Ja jej niestety nie kupuje. Zakończenie świetne, ale początek kiepski. Wygląda to tak jakby początek był pisany tak aby pasował do zakończenia. Jest sztuczny i nienaturalny. Ot taki sztuczny konflikt, który nawet we współczesnym filmie akcji by nie przeszedł - no dobra - przeszedł by, ale pod warunkiem, że charakter Korneliousa odziedziczył by dyktator psychopata z nieistniejącego państwa gdzieś w Ameryce Południowej. Tak na marginesie przypomniał mi się dyktator z filmu "niezniszczalni" - coś tam ma z Korneliusa, ale nawet on jest bardziej realistyczny. Postać Koriolana. Z jednej strony odwaga, honor i oddanie ojczyźnie. Z drugiej pogarda (zresztą poniekąd słuszna) dla zwykłego ludu, ale również w pewnym stopniu dla polityków. Skoro on taki skromny i tak bardzo lubi wojaczkę to po cholerę pcha się na stołek konsula? Zupełny bezsens. Skoro wszyscy w około wiedzą, że się nie nadaje na konsula, to po jakiego grzyba w ogóle go tam chcą. Ani nie ma wsparcia politycznego (poza paroma przyjaciółmi), aie go lud nie lubi - bardzo łatwo było go podburzyć przeciwko nowemu konsulowi. Do tego sprawa definicji ojczyzny, czyli jednak podstawia sztuki. Nikt nie wspomina, że ojczyzna to nie tylko idea, czy terytorium. Głównie to naród, czyli ludzie - niestety nikt nie porusza tego tematu, a jestem ciekawy jak Koriolan wybrnął by z tego. Mam nieodparte wrażenie, że na siłę pominięto ten wątek (obywatele - ojczyzna), bo wtedy cała sztuka traci sens. Osobiście to ja nie wiem za co walczył Koriolan. Nie za ojczyznę - bo to głównie zwykli ludzie, nie dla sławy - bo jej unikał, nie dla kasy i przywilejów - bo ich nie chciał. Dla samej walki, honoru itp. - niby logiczne, ale znowu sztuka temu przeczy, bo jednak coś z tego chciał tyle, że sam chyba nie wiedział co ( Szekspir chyba też nie ;).