Oczywiście zgadzam się, że film sam w sobie ma wiele niedoskonałości i stosuje sporo uproszczeń, by osiągnąć to, co osiąga w finale. Także po niemal pół wieku od premiery najciekawszy staje się fakt, co ukazano w trakcie scen "miłosnych".

Wydaje się, że ogólna obyczajowość społeczna staje się coraz bardziej rozwiązła i z roku na rok pozwalamy sobie na więcej, a jednocześnie sztuka staje się coraz mocniej cenzurowana. Stworzono platformy, które w definicji miały pozwolić dziełom sztuki trafić bardziej pod konkretnego, dojrzałego widza, które miały pozwolić na większą swobodę artystyczną, a tymczasem stało się zupełnie odwrotnie. Już zwyczajnie kobiecej piersi nie można pokazać na ekranie.

A co dopiero wątek romansu między Quintem a Jessel, w tym "Nawiedzonym domu w Bly" ich miłość również określana jest jako "chora", a jednak wypada całkowicie cukierkowo przy tym, co odstawiają twórcy "Koszmarów". Dziś żaden producent nie dałby pieniędzy na coś takiego, a reżyser i aktor zostali by skazani na ostracyzm branżowy. Współcześnie nawet thrillery erotyczne nie są tak odważne jak ten obraz. Z takim trendem za 10 lat aktorzy przeciwnej płci nie będą się w filmach w ogóle mogli dotykać, bo to narusza godność kobiety.

Tyle lat po premierze najciekawsze w "Koszmarach" jest to, że ponad fabułą pokazuje, co z kinem zrobiła poprawność polityczna.