Na początku powiem że mam 11 lat (tak jakby co) . Jak miałam 8 albo 9 lat chciałam zobaczyć to po raz pierwszy. Nic z tego nie wyszło mój kuzyn wyłączył film przed piosenką "Miłość rośnie wokół nas" . Do tego czasu jestem na niego zła za to. W tamten czwartek pojechałam do szpitala. Moja mama chciała mi to pewnie wynagrodzić więc poszłyśmy do kina. Ja na "Króla Lwa" moja mama na "O północy w Paryżu".Bardzo się cieszyłam że jest był w 2D bo nie znoszę 3D. Kiedy byłam już na sali i spojrzałam na swoje ręce. Na jednej był wenflon a na drugiej próbowali wcisnąć mi wenflon przez to bardzo bolała. Kontem oka spojrzałam na colę . Przypomniała mi się moja dobra koleżanka . Cola to jej przezwisko zaraz posmutniałam i popatrzyłam na czarny ekran. Chwilę potem był legendarny początek . Popłakałam się. Nie wiedziałam dlaczego. Po pewnej rozmowie Mufasy i Skazy było pokazane małe uroczę lwiątko które brutalnie budzi inne lwy. Jego największym celem było obudzić tatę. Miał mu pokazać całą Lwią Ziemię. Po pewnym czasie był moment który chyba wszystkich wzrusza. Śmierć Mufasy. Sama też się poryczałam . Kiedy Timon i Pumba zaczęli śpiewać "Hakuna Matata" dziewczyny z przodu też śpiewały co mi przeszkadzało. Olałam je śpiewałam z nimi. Znałam mniej więcej tekst bo wcześniej katowałam soundtrack. Gorzej było kiedy śpiewały "Miłość rośnie wokół nas". Uwielbiam Angielską wersję. Słucham jej z kilka razy dziennie razem z "Love Will Find A Way" z drugiej części. Ale także śpiewałam. Kiedy się skończył byłam smutna. Chciałam do tego powrócić . Do wyjścia poszłam wolno żeby choć chwilę posłuchać "Can You Feel The Love Tonight" w wykonaniu Eltona John'a. Po chwili wyszłam z uśmiechem.