Wiem, że cała masa osób mnie zaraz skrytykuje, ale ja jakoś nie rozumiem tego fenomenu Króla Lwa. Przyznaję, lubiłam tą bajkę w dzieciństwie i teraz też, ale nie aż tak. Jeśli chodzi o Disneya, to zawsze wolałam "Piotrusia Pana" i "Olivera i Spółkę". Poza tym Król Lew nie jest dla mnie żadnym fenomenem. Ok, dzieciom się podoba, nie zaprzeczam, ale nie da się ukryć, że jest to po prostu hybryda "Hamleta" w wersji dziecięcej i "Kimby białego lwa".

Ja też zawsze uwielbiałem "Piotrusia Pana", a także "Piękną i Bestię" i "Bambiego", niemniej "Króla Lwa" uwielbiam za:

1) majestatyczny początek i "Krąg Życia"
2) fabułę będącą w równym stopniu dla dzieci, jak dla dorosłych
3) dramatyzm, zwłaszcza w scenie w wąwozie, i mocne oddziaływanie na emocje (scena opłakiwania Mufasy przez Simbę)
4) obecność w filmie naturalnych dźwięków zebr, lwów, ptaków i owadów (m.in. na samym początku filmu)
5) Atmosferę - nie da się ukryć, że twórcom udało się idealnie odtworzyć środowisko sawanny, a także dżungli, i oglądając film w kinie, widz miał wrażenie, że naprawdę znajduje się w afrykańskich plenerach
6) Słyszalne chóry śpiewające w języku suahili, i ogólnie za fenomenalną muzykę
7) Mądre przesłanie wypowiedziane przez Rafikiego i moment, w którym Simba biegł przez pustynię, wracając do Lwiej Ziemi
8) Finałową scenę walki na Lwiej Skale, w tym moment pojedynku Skazy i Simby w zwolnionym tempie (chyba jedyny film Disneya, w którym użyto tego zabiegu)
9) Scenę, w której Simba wchodzi w strugach deszczu na Lwią Skałę, by objąć władzę
10) Generalnie animację na najwyższym poziomie - tła i kolory są po prostu cudowne, tak jak w "Fantazji" i "Bambim"

Owszem, film ma parę wad, jak Hakuna Matata i w ogóle wątek Timona i Pumby, których rodzaj humoru nie pasuje do poważnego tonu filmu, fakt, że gdy Skaza chciał zabić Simbę zrzucając go ze skały, żadna lwica nie pobiegła mu z pomocą - zupełnie jakby wszyscy bohaterowie uważali, że gdyby Simba spowodował nieszczęśliwy wypadek i niechcący przyczynił się do śmierci ojca, to zasługiwałby na śmierć, oraz taka dziura w fabule, że gdy Simba płakał nad ciałem ojca i Skaza mógł go wtedy bez trudu zabić, nie zrobił tego, tylko kazał to później zrobić hienom - jednak całość jest tak świetnie zrobiona, że gdy ogląda się ten film, nie myśli się o tych wadach, bo ogromne zalety całkowicie je przyćmiewają.

Nie ma filmów bez wad, jednak istotne jest, czy widzowie je zauważają podczas pierwszego oglądania. Jeśli nie, to oznacza, że film skutecznie odciągnął uwagę widzów od błędów dobrą fabułą, barwnymi postaciami, niezwykłym środowiskiem, zapierającymi dech w piersiach ujęciami i ujmującymi scenami.

Sam zacząłem zauważać wady "Króla Lwa" dopiero gdy obejrzałem ten film jakieś 50 razy i znałem go na pamięć. Podobnie było np. z "Gwiezdnymi Wojnami" i wieloma innymi przełomowymi superprodukcjami.

Choć jest wiele świetnych filmów, także animowanych, w tym Disneya, to "Król Lew" zawsze pozostanie dla mnie jednym z najlepszych. Nie jedynym, bo nie jestem zaślepiony, ale jednym z najlepszych. Choć, żeby nie było, uwielbiam też "Fantazję", "Tajemnicę IZBY" (aka "Dzielną panią Brisby"), "Spirited Away: W krainie bogów", "Księżniczkę Mononoke", "WALL-E", "Odlot", "Bambiego", "Piotrusia Pana", "Piękną i Bestię" i "Mulan". To moim zdaniem jedne z najlepszych animacji w historii. Można wśród nich wymienić jeszcze kilka innych filmów studia Ghibli.

Wiesz, ja nie twierdzę, że Król Lew jest złym filmem, ale nie uważam go za najlepszą produkcję Disneya. Mało tego, nawet nie umieściłabym jej w pierwszej piątce. Fakt, fabuła i atmosfera są świetne a co najważniejsze film jest ogromny. W sensie, że idealnie pokazuje sawannę, ukazując jej ogrom i bezkres. Najbardziej przeszkadzają mi postacie, piosenki i, zaraz wytłumaczę dlaczego, morał. Jedynymi ciekawymi postaciami są Rafiki i Mufasa. Ok, Simba i Nala to dzieciaki i rozumiem, że zachowują się tak... dziecinnie, ale Skaza. Boże, Skaza! Disney zrujnował możliwe, że jeden z lepszych czarnych charakterów. Najpierw jest naprawdę wyrafinowany a jego plan jest diaboliczny, ale pod koniec robi się strasznie nijaki. To trochę jakby Voldemort po śmierci Dumbeldora zaczął tańczyć i krzyczeć "Wygrałem, wygrałem!". Piosenki mnie irytują i za nic nie chcą mi wyjść z głowy. Hakuna Matata - nie mogę tego znieść, Strasznie już być tym króle być chcę - irytujące, Miłość rośnie wokół nas - nienawidzę. Lubię za to Życia Krąg i Przyjdzie Czas. O co mi chodzi z morałem? Pamiętasz scenę, w której wydaje się dlaczego Simba uciekł z Lwiej Skały? Z początku wszyscy byli za nim i chcieli mu pomóc w obaleniu Skazy. Ale gdy wydało się jak zginął Mufasa, wszyscy się od niego odwrócili. Dopiero, gdy Skaza się przyznał, znowu byli za Simbą. Czyli, że morał bajki to nie brzmi "Stawiaj czoła wyzwaniom" lub "Nie uciekaj przed przeszłością" (w ogóle bardzo lubię, gdy Rafiki to tłumaczy Simbie), ale "Nie warto się przyznawać, bo wtedy wszyscy się od Ciebie odwrócą, chyba że okażesz się niewinny". Sądzę, że to jest dosyć duże niedopatrzenie. Ale to tylko moje zdanie. Każdy ma prawo do własnej oceny.
Jeśli chodzi o mnie, to najlepszymi produkcjami Disneya są: Wielki Mysi Detektyw, Piotruś Pan, Dzwonnik z Notre Dame oraz Lilo i Stich. Specjalnie nie podałam tych filmów zrobionych w technice CGI, bo je oceniam zupełnie inaczej.

Zupełnie jak Doug Walker - Nostalgia Critic. :) Czy on ma swoje alter ego znające język polski? :)

Za piosenkę "Miłość rośnie wokół nad" ten film dostał Oscara. Co jest złego w tej piosence, skoro ma ładne chóry i orkiestrę w tle?

A czy "Fantazja", "Bambi", "Piękna i Bestia" i "Królewna Śnieżka" nie należą do najlepszych produkcji Disneya?