Ja także bardzo lubię tą bajkę i jak byłam mała to mogłam ją bez przerwy oglądać :)

Ja pierwszy raz obejrzałam ją jak miałam 3 lata, też w '95. Naprawdę
świetna bajka, pamiętam, że łzy mi poleciały, jak zginął mufasa. Parę lat
później oglądaliśmy ją w przedszkolu - też wszyscy płakali :)

Ja zawsze płaczę na tym filmie.
Ten film jest niesamowity, wzruszający, z piękną fabułą i dialogami wartymi uwagi.
Nigdy mi się nie znudzi, mogłabym go oglądać codziennie.

Mam 19 lat i za każdym razem kiedy oglądam tę bajkę, siedzę i ryczę jak bóbr, nie mogąc się opanować przez najbliższe kilkanaście minut. Zawsze muszę zatrzymywać w momencie, gdy ginie Mufasa, bo na dalszej części filmu nie jestem w stanie się skupić, siedzę i dygoczę z płaczu, naprawdę.
Jestem przeszczęśliwa, że należę do pokolenia wychowanego na właśnie takich bajkach, które budzą w dzieciach wrażliwość, wywołują emocje, budują jakiś kręgosłup moralny, a nie tylko pokazują (czyt. Hannah Montana czy inne) jakieś błahe, nieistotne problemy, które komercja wciska młodzież za niezwykle ważne. Jeżeli już media dyktują nam wagę naszych własnych problemów, to ten świat schodzi na psy. Co w dzieciństwie ma budować moralny kręgosłup? Rodzina, środowisko ale i zabawa! Bo dzieci chcą się przecież bawić, a bajki są rozrywką. I właśnie one powinny budzić w najmłodszych wrażliwość na czyjąś krzywdę i empatię. Przykro mi, że TAKICH bajek już nie ma. Cieszę się, że jeszcze się na nie "załapałam".

Coś wspaniałego! Jedna z najlepszych, jeśli nie najlepsza, bajka Disneya. Zawsze oglądam ją z tym samym wzruszeniem.

Pamiętam miałem chyba 6 lat... Płakałem jak Bóbr;) Pytałem mojej Mamy czemu on zginał? Właśnie czy on nie mógł żyć? :(