Uniwersalny schemat „świni przy żłobie” Można tez parafrazować biblijne „pokorne ciele bogatą matkę ssie”
Film pokazuje, że zawsze ktoś ma nad sobą ktosia, kto ma ktosia. I tych ssących ktosiów jest tyle, ze większość przekrętów zostanie tak przekręconych, by nigdy prawda nie ujrzała światła dziennego, co sprawnie czyniła dziennikarka, nad która również był "sznureczek" ktosiów
Kocowa scena pokazuje, że będzie poruszony każdy temat zastępczy, w tym przypadku moralne dylematy bohatera, które nijak się miały do meritum afery, ale oddalały odpowiedzi. Tak oddalały, że tak jak w życiu, możemy „jak to było” sobie samodzielnie zinterpretować.

Temat b. ciekawy, aczkolwiek zrobiony zbyt chaotycznie, za szybko, bez wnikliwości i rysu psychologicznego bohaterów. Jakby reżyserowi brakło pomysłu.