Historia bardzo mnie zaintersowała, a film uważam za jedną z lepszych produkcji, jakie widziałam. Świetnie oddaje różnice po śmierci Diany, pomiędzy rodziną królewską, a zwykłymi ludźmi, którzy nie znając tej "drugiej" Diany, domagali się od królowej ukazywania głębokiej żałoby po jej śmierci. Pokazuje również rozterkę kobiety, która zaczyna rozumieć, że zasady, które jej wpojono, będąc małym dzieckiem, powoli zaczynają się zmieniać. Ten film to nie tylko historia samej Elżibety II, ale także, chociaż w mniejszym stopniu, Tony'ego Balira, który musiał zmierzyć się z niegiętym, żyjącym według zasad brytyjskim dworem. Ukazuje to, jak uchronił monarchię, która uniknęła katastrofy. Helen Mirren zagrała bardzo dobrze, ale nie aż tak, żeby zdobyć Oscara. Za to świetnie zagrał Michael Sheen. Film mimo poważenj tematyki, ma w sobie trochę humoru, chociaż trudno to nazwać humorem, może prędzej ironią (na przykład scena spotkania krolowej i Tony'ego Blaira zaraz po jego wygranej w wyborach).