Właśnie ta teatralność u Ozona jest najpiękniejsza...

przecież teatralność to jeden z podstawowych środków i narzędzi Ozona, to m.in ona buduje klimat jego filmów

a ja bym rozgraniczył te dwie kategorie: sztuczność i teatralność, w przypadku filmów Ozona. bo o ile reżyseria, scenariusz i scenografia są mocno teatralne, o tyle sama gra aktorów nie wydaje się, przynajmniej mi, nieprzyjemnie sztuczna, a wiarygodna i realistyczna.
p.s. moim zdaniem spośród wszystkich części ciała w tym filmie najlepiej wypadły piersi Ludivine Sagnier :)