Zgadzam się w szczególności co do dialogów prowadzonych między dziennikarką a Archerem - były momentami żenujące, sięgające nawet poziomu american pie czyli niemalże dna. Nie rozumiem jak można wplatac gówniane pogaduchy w tak poważną (poniekąd dokumentalną) fabułę. Kolejny raz HellWood pokazało że stac je na wiele, a byc może na wszystko... Pomimo licznych wpadek (mam tu na myśli skłonności twórców do przesady w każdym wymiarze - pseudo wątek miłosny, dochodzenie prowadzone na końcu przez dziennikarkę i Solomona na własną rękę, skuteczne ucieczki bohaterów, a także wspomniana metamorfoza Archera) film potrafił się bronic i skutecznie od dna odbijac. Myślę, że 6/10 to najbardziej obiektywna ocena gdyż film, czego by mu tu jeszcze nie zarzucic, był poprawny (aktorsko czy chocby montażowo) i mimo wszystko interesujący (fabularnie). Bartoszbe trochę przesadził z tym 3/10 ale pewnie jak troszkę ochłonie to do 5 chociaż podniesie - mam rację?
Pozdrawiam.

Ps. Gratuluję obiektywnego spojrzenia tym, którzy dali 10/10 i rozpływają się z zachwytu - uszanowanie...
Razi mnie też nieco pospolite przekonanie o wyższości krwawego diamentu nad gothiką. Chociaż wczoraj również wybrałem to pierwsze to tylko i wyłącznie dlatego, że gothikę widziałem dwukrotnie. IMO jest ona jednym z najbardziej niedocenionych filmów (u mnie 7/10 żeby ktoś nie pomyślał, że uważam ją za arcydzieło i nie zjadł mnie żywcem zanim dotrą do niego jakiekolwiek argumenty) wg użytkowników naszego portalu.

Zgadzam się, poza tym, że brakowało "tego czegoś" to mi film się bardzo dłużył... W połowie filmu już zapomniałam jaki był sens tych ciągłych ucieczek, strzelanin itp... Fajnie pokazane jak się robi z dzieci Żołnierzy- a właściwie jak robi się dzieciom wodę z mózgu. Poruszające. Leo też nie pokazał wszystkiego- a szkoda bo jest świetnym aktorem. 6/10 tylko ze względu na Leo:) pozdrawiam

Mimo mojej ślepej i platonicznej 'miłości' do Leo uważam, że jego obecność w tym filmie była nie na miejscu. Główny bohater nie powinien przyćmiewać swoją holiłócką sławą, szeroko pojętą boskością i legendarnymi spojrzeniami, uśmiechem itd takiej fabuły, jaka jest przedstawiona w "Krwawym diamencie". O wiele lepiej oglądaloby mi się te produkcję z jakimś mniej masowym aktorem.
Poza tym: piękne zdjęcia, wątek miłosny taki jak miał być- bez głębokich rozmów i tak naprawdę bez przyszłości, przerażający obraz dzieci-maszyn, frapujące.

Podpisuję się pod powyższymi komentarzami. Absolutnie nie rozumiem zachwytów na tym obrazem, a już kompletnie nie pojmuję tak wysokiej oceny ogólnej. Film rzeczywiście porusza bardzo istotne kwestie, ale sama realizacja pozostawia wiele do życzenia. Obraz broni się kilkoma niezłymi, mocnymi scenami (np. tą, w której "dziecko-żołnierz" z zawiązanymi oczyma zabija niewinnego człowieka) jednakże całościowo ma się wrażenie, że czegoś w Krwawym Diamencie brakuje - jest jakiś mdły, bez polotu i od początku do końca wiadomo co wydarzy się dalej. Myślę, że obiektywną oceną jest coś około 5-6 (sam dałem z czystym sumieniem 5).