Jako zapalony fan cyklu Prince of Persia (a konkretnie tej drugiej trylogii, choć i w pierwszą część pogrywało się kiedyś na IBM-ie ;]) nie mogłem sobie darować, by nie wybrać się na ten film. Oczekiwałem po nim głównie tego, co wymaga się od lekkiego kina rozrywkowego - dobrej przygody, pięknych scenerii, szczypty humoru, odrobiny romansu i (przede wszystkim) wartkiej akcji. Nie zawiodłem się. Filmowy Książę Persji jest dokładnie taki, jak powinna wyglądać dobrze zrobiona adaptacja świetnej gry komputerowej. I jako fan gry jestem z tego filmu w pełni zadowolony. Poniżej moje opinie, (prawie) krótko i (prawie) bezspoilerowo :P

Wprawdzie fabularnie znacznie odbiega od komputerowego oryginału (to jest Piasków Czasu, pierwszej części drugiej trylogii), ale moim zdaniem wyszło to temu filmowi na dobre. Fabuła wydaje mi się nawet trochę lepsza, spójniejsza i bardziej logiczna niż ta w grze (z wyjątkiem tej akcji z piaskową klepsydrą pod koniec, tak nie spoilerując muszę przyznać, że to po prostu było głupie :P), trochę mniej magii, brak piaskowych demonów, za to więcej postaci i ludzkich intryg. Końcówka mnie wprawdzie zbytnio nie zaskoczyła, ale chyba każdy, kto grał Sands of Time, wiedział, jak to się wszystko skończy ;) Choć mała różnica w porównaniu z grą była - nie wiem, czy twórcy filmu planują jeszcze jakiś ciąg dalszy (choć z całych sił życzę im tego ;)) i jak by z tego wybrnęli, bo mogło by to wpłynąć na fabułę dalszych części (choć Warrior Within z motywem ucieczki Księcia przed Dahaką można by raczej śmiało kręcić ;]), ale jestem dobrej myśli, że im się uda. Teraz napiszę parę słów o postaciach:

Dastan - jaki Książę jest, każdy widzi ;) Gyllenhaal IMO świetnie się spisał w tej roli - jest dumny, pyszałkowaty, waleczny, czasem szlachetny czasem ciamajdowaty (jak np. dostaje łupnia od swoich żołnierzy w zawodach w walce wręcz czy też popisuje sięprzed nimi, próbując po pijaku biegać po ścianach ;D), zna fajne akrobatyczne sztuczki i wygląda tak, jak powinien wyglądać. Ponadto jest obdarzony niezłym poczuciem humoru, jego sprzeczki z Taminą rządzą ;D Naprawdę dobry wybór.

Tamina - wprawdzie nie nazywa się Farah, nie jest hinduską księżniczką, nie ubiera się w króciutkie czerwone kiecki i nie szyje z łuku jak z karabinu, jednak jest równie ponętna, pyskata, przebiegła i słodka jak jej komputerowa odpowiedniczka :D I naprawdę śliczna ;) O ile w innych swoich filmach Gemma nie przyciągała mojej uwagi, o tyle w PoPie naprawdę trudno oderwać od niej wzrok... ;) Again, good choice.

Nizam - najbliżej mu do postaci Wezyra z SoT, jednak tu nie para się magią, ja raczej polityką, jak na brata króla Persji przystało. Standardowy czarny charakter, ciekawe, czy zobaczymy go jeszcze w ekranizacji Dwóch Tronów, jeśli ta kiedykolwiek powstanie... ;]

Poza tym pojawiła się masa nowych postaci, jak bracia Dastana, jego przyjaciel Bis, Szejk Amar i jego świta czy Asasynowie. To dobrze, że Książę nie siedzi w tym wszystkim sam, to sprawia, że film się nie nudzi.

Jeśli chodzi resztę, to tak w skrócie - scenerie były naprawdę piękne. Parkourowe gonitwy Księcia mogły się podobać. Walki były moim zdaniem trochę chaotyczne i czasami trudno było nadążyć za tym, co było wyświetlane na kinowym ekranie (podobnie jak w Transformers 2) i pewnie będę musiał jeszcze raz obejrzeć film, by je jakoś ogarnąć, ale nie było źle ;P Jeśli chodzi o narzekania dotyczące PEGI-13 i tego, że disneyowski Książę będzie ugrzecznioną bajką dla dzieci, to, na szczęście, były one błędne. Film nie jest w żaden sposób ugrzeczniony, Dastan nie walczy stylem serialowego Herkulesa w wykonaniu Kevina Sorbo (tj. kopiąc i ogłuszając swoich przeciwników, byleby nie stała się im jakaś większa krzywda), tylko bez litości wywija szablami na prawo i lewo, a trup ściele się gęsto. Film nie jest też jakoś przesadnie brutalny, krew nie wypływa hektolitrami (choć pojawia się) i z pewnością można go obejrzeć z całą rodziną, wątpię, by w dzisiejszych czasach jakiemuś dziecku w wieku przedszkolnym zwichrowało to umysł :P Myślę, że czy to dorosły, czy dziecko, przy tym filmie będą się bawić równie dobrze.

Podsumowywując, Książę Persji był dla mnie tym, czego oczekiwałem. Nie jest to może film godny Oskara, nie porusza do głębi i nie wzrusza, a całą jego fabułę można było przewidzieć już po obejrzeniu pierwszego trailera, lecz z całą pewnością jest to film bardzo dobry. Taki, jaki właśnie powinien być. Spełniający wszelkie pokładane w nim (rozsądne, nie fanatyczne :P) nadzieje i oczekiwania. I choć nie uważam go za jakąś rewelację w dziedzinie kinomatografii czy najlepszy film tego roku, to jednak bez wyrzutów sumienia wystawiam mu ocenę 10/10 (w ramach pewnej kompensacji, bo zapewne pojawi się tu choćby paru fanatycznych pomyleńców, którzy gwałcąc wszelkie zasady logiki i zdrowego rozsądku wystawią mu notę 1/10, nazywając przy tym "żenadą" i "profanacją świetnej gry", ale takich już czasów przyszło nam dożyć :P). Że niby nieobiektywnie? Owszem, obiektywnie zasługiwałby na co najmniej dwa oczka niżej, ale człowiekiem jestem i subiektywizm nie jest mi obcy :P Dla mnie to był świetny film i kropka.