Ona miała być taka. Zupełnie szara, jak dziewczyna z sąsiedztwa. Dopiero Chris dojrzał w niej to "wow" bo jako jedyna traktowała go cierpliwie z wrażliwością i delikatnością, widząc przy tym pewne podobieństwa między nimi. Podobało mi się to połączenie - ona, drobna pogodna dziewczyna kontra wielkolud-mruk, któremu jednak na niej zależało ale nie potrafił tego zwerbalizować. Mogli to pociągnąć na końcu.

PS. Z drugiej strony - zepsuliby końcówkę... Chrisowi na tyle zależało na Danie, że nie chciał jej wplatywac w swoje życie i narażać na kolejne niebezpieczeństwa.