dobra, rzutem na taśmę, miejmy to już za sobą. ogólnie słabo wyszło. tytułowy sprawia wrażenie, jakby większość rzeczy wypowiadanych spoza kadru czytał z kartki, a rzeczy wypowiadane w kadrze recytował z pamięci. historia boiskowego życia totalnie nieciekawa - albo tylko tak przedstawiona. w historię życia pozaboiskowego nie wnikam. cały film w zasadzie zbudowany jest wokół dwóch tragedii, tej mniejszej - sportowej, i tej większej - ludzkiej, które rzeczywiście wybrzmiewają najmocniej. problem w tym, że trzeba czymś wypełnić puste miejsca pomiędzy, tymczasem nie za bardzo jest czym je wypełnić.

największym plusem tego filmu jest żona - dobra żona, mądra żona, polska żona, ta druga, ta lepsza, ta jedyna dobra połowa. żadna inna żona nie była tak wyexponowana jako tylko żona, ani pani lewandowska, ani pani szczęsna, ani pani beckhamowa. każda się tam przy okazji czuła w obowiązku jakoś podpromować.

z kolei największym minusem tego filmu są fabularyzowane wstawki inscenizowane. twórcy zapychają braki jak mogą symulując nawet coś tak zbędnego, jak rozmowy na gadu-gadu. no dajcie spokój. jak się nie dysponuje materiałami z prywatnego archiwum bohatera, to się nadrabia autentycznymi migawki z epoki, a nie przebiera dwóch dziecioków w ortalionowe kapsuły.

rekonstruowanie na gadającej głowie obraża wyobraźnię widza - taka jest moja teoria i praktyka - choć ta zamarznięta (bo celowo pozostawiona na noc) piłka natychmiast odsyła do wspólnego pola wzruszeń jak bezpodstawnie mniemam

(przynajmniej w moje osobiste wywzrusze bardziej trafić nie mogła)