Nie dostrzegłem w nich zagubionych ludzi, raczej zwyczajnych.
Także nie dziwi kto się na to nabrał. Przekaz był lepszy od wszystkich istniejących religii i szczerze mówiąc, był uniwersalny i pozytywny.
Podejrzewam, że do prywatnych rozmów dopuszczano tylko tych, po których było widać oznaki "przyjęcia" nauki.
Takie osoby nie zadają pytań podważających autorytet mistrza. Ten był wychowany w dość uduchowionej rodzinie, zdobył wyższe wykształcenie w zbliżonej dziedzinie i podróżował poznając nauki różnych guru - zapewne umiałby odeprzeć wiele wątpliwości. A w razie czego, mistrz może odpowiedzieć na tyle enigmatycznie, by uczeń nic nie zrozumiał i kazać mu nad tym medytować. Po to wymyślono koany, by z nich korzystać:p