Dumnie wypięta klata, imponujący biceps, potężne gabaryty, zgrabnie pośladki. Ciało idealne, sprawiające wrażenie marmurowego posągu, a zarazem niezwykle plastyczne, organiczne, wydające intensywną woń potu. Męskość w stanie czystym – potężna, dominująca, obezwładniająca.

Staje się ona obsesją bohatera, na co dzień redaktora naczelnego pisma dla kulturystów. Dla miłośnika męskich wdzięków praca w tego typu wydawnictwie okazuje się spełnieniem najskrytszych marzeń. Umożliwia bezpośredni kontakt z modelami, z nieskrywanym narcyzmem wystawiającymi swe półnagie ciała na pokaz. Wydawca dobiera sobie kochanków spośród finalistów zawodów kulturystycznych. Jego ostatni związek okazuje się wyjątkowo burzliwy ze względu na sadystyczne inklinacje partnera. Dziki kochanek lubuje się w zadawaniu fizycznego bólu, co czyni akt seksualny niezwykłą mieszanką rozkoszy i cierpienia. Coraz bardziej intensywną, coraz bardziej przerażającą, prowadzącą na krawędź życia i śmierci…
Nie!
W odruchu desperacji, gwałtownego sprzeciwu wobec bezwzględności kochanka wydawca porywa ze ściany miecz samurajski i odcina mu rękę! Za ten czyn spotyka go kara. Idzie do więzienia i traci kontakt z kochankiem. Gdy wychodzi na wolność, ma tylko jeden cel – odszukać obiekt swych fascynacji. Czy kieruje nim pragnienie ekspiacji, zadośćuczynienia za krzywdę, którą wyrządził? A może, świadomie bądź nie, pragnie powtórzyć doznanie, które tyle go kosztowało?

Opowieść ponura i nieprzyjemna, wręcz szokująca w realizmie sadomasochistycznym, ale ugrzeczniona przez ówczesną japońską cenzurę. Główna nagroda na Berlin Gay and Lesbian Festival w 1993 roku. Polski akcent w tym filmie to plakat poznańskiego Teatru Ósmego Dnia na ścianie pokoju w jednej ze scen.