Gdyby Godard nakręcił kiedyś thriller mordercy kobiet, mogłoby z tego wyjść coś podobnego do „L'Étrangleura”. Choć pewnie wyszło by jeszcze inaczej. Tak czy siak film Vecchialiego to pozycja nietypowa i fani rasowych kryminałów, thrillerów, Giali itp. muszą liczyć się z flirtem z nową falą, teatrem i tym podobnymi duperelami. Facet morduje nieszczęśliwe kobiety białym szalem, tak, jakby robił ze współczucia. Sceny morderstw są teatralne i dość umowne. Naszego mordercę próbuje wytropić prowadzący sprawę śledczy w sposób dość nietypowy sposób – opadając się za dziennikarza, ogłasza w telewizji, że chce z nim nawiązać kontakt. I udaje mu się. Odbywa z nim rozmowę, ale go nie aresztuje. Potem pojawia się kobieta, z którą nasz policjant nawiązuje romans, wkrótce do wesołej gromadki dołącza złodziej, który okrada zamordowane kobiety, co niezwykle oburza naszego dusiciela. Całość to takie post-nowofalowe pierdu-smierdu, a z pewną oryginalnością, charakterem, fajną obsadą i ogólnie fajnie się to ogląda.