1. Ma być ciemno i nic nie słychać. Sceny dzienne kręć przez szary filtr, żeby wszystko było
maksymalnie bure. Aktorzy powinni w miarę możliwości mamrotać i mówić do ściany, gapiąc
się w przestrzeń.
2. W filmie ma być jedna dominująca rola męska. Długie, męczące ujęcia zaciśniętych ust i
męskiej szczęki bohatera...

Geniusze przez duże G.Gdyby grał ktoś inny,byliby tacy sobie!!! Film na prawdę na medal mówiący o prawdziwym życiu bez odrobinki lukru!

Film zadaje cholerne trudne pytanie - co i w imię czego poświęcić - własną rodzinę,
ciężarną żonę, jeszcze nie narodzone dziecko, karierę dla utzymania więzi z własnym ojcem,
który na skutek choroby psychicznej nie jest już tą samą osobą i nie jest w stanie
egzystować w społeczeństwie...Pamięć o pogodnym...

Bardzo smutny i szczególnie trafiający w czuły punkt dla osób, które mają w rodzinie przypadek rodzica czy kogoś bliskiego chorego na alzheimera, albo po prostu mającego demencje starczą. Każda scena z tego filmu jest mi tak bliska i oczywista, dlatego odbieram film jako idealnie przemyślany i odzwierciedlający właśnie...

...daje się nieraz te orły i lwy aktorom za role co do których mozna by miec zastrzeżenia , a tutaj nie
dość że żadnych nagród jeśli chodzi o aktorstwo chodzi nie ma to nawet nominacji nie otrzymał
genialny Stoiński a i Dorociński świetnie mu partnerował .

Dramat psychologiczny to nie kino akcji. Tu się ocenia aktora (ów), a nie montaż, efekty specjalne,
ilość gagów i rozwalonych samochodów na metr kwadratowy... I moim zdaniem, aktorzy na
najwyższym poziomie. To mi uzmysławia, że przekonywujący aktor, to taki który się wręcz rozbierze
do goła... psychicznie. Nie...

Jeżeli młodzi ludzie kręcą takie filmy to jeszcze z polskim filmem nie jest żle.Stroiński genialny!!!!

Świetne aktorstwo, choć sam film w najlepszym wypadku dobry.
Dobrej roli Dorocińskiego mona było się jak zawsze spodziewać, ale Krzysztof Stroński jest w tym
wypadku jeszcze lepszy !!
To nie pierwszy i mam nadzieję nie ostatni wspólnie zagrany film tych Panów.
Choć po ich rolach w PitBullu kto by się spodziewał...

jw. moim zdaniem jeden z lepszych polskich filmów ostatnich lat, nie ma w nim
"fajerwerków", ale nie tak miał oddziaływać na widza. Wzbudza emocje. Ma to coś. Moim
zdaniem za niska ocena.

Kolejny film, który przekonuje mnie o tym, że Polacy powinni kręcić dramaty, odstępując od niepotrzebnych, tępych komedii.

"Nie bać się..."
Nie bójmy się niczego: chorób ,przeciwieństw losu. Nie bójmy się pomagać, w szczególności najbliższym.

Mam w rodzinie nieco podobną sytuację, jak bohater filmu...Dlatego właśnie film zrobił na mnie duże wrażenie. Przede wszystkim, co nieczęste w polskim filmie, nie ma w nim przerysowań. Sceny ze szpitala, sceny z karetką...samo życie...No i znakomita gra Stroińskiego i Dorocińskiego...Według mnie jeden z najlepszych...

Potrafimy kręcić filmy, w których nie będziemy naśladować kina amerykańskiego. Nieczęsto to się zdarza w ostatnich latach. To taki polski film jak sprzed kilkudziesięciu lat, kiedy polscy filmowcy potrafili opowiadać historie. Mamy też świetnych aktorów. Polecam.

Może ktoś wie kiedy ten film wyjdzie na dvd bonie udało mnie się go zobaczyć w kinie...

Rozwalił mnie ten tekst:D Swietny film rola Stroińskiego i zdjęcia. Film wyglądał jak amerykanskie kino niezalezne. Nie czułem wcale ze to polski film. Szkoda ze nie wyslali go na oscary.

Świetny film, przykuwający uwagę od pierwszych do ostatnich minut, genialna gra duetu
Stroiński-Dorociński, jestem pod wielkim wrażeniem. Oby więcej tak przejmujących,
pełnych emocji filmów.

Świetna rola Krzysztofa Stroińskiego.

Typowy polski film który zdobywa uznanie. Szary , ponury i smutny , czyli taki jak nasze
państwo. Warta podkreślenia jest jednak rola Dorocińskiego i Stroińckiego , mimo że film nie
polwalił mnie na kolana. Jak dla mnie smęty ... 5/10

dla jednych gniot, dla drugich bardzo dobry. kwestia gustu i sposobu odbierania filmu. ja wstawiam go na listę bardzo dobrych filmów polskich.

nasuwa się porównanie z francuskimi Nietykalnymi, niestety znów na niekorzyść
rodzimego dzieła, znów ten syndrom polskiego filmu, nie wiem jak to określić ale te
twory polskiej myśli filmowej trudno oglądać,
Nietykalni są masowo oglądani, spróbuje porównać oba filmy: w obu jest nieuleczalna
choroba. W polskim...