gryzłam paznokcie, chowałam się za plecami mojego chłopaka, wciskałam się w żebra kaloryferka - wszystko na nic: i tak się bałam. Najgorsze dla mnie to był ten dzieciecy płacz. nie rozumiem tylko tego ze scenarzyści jakoś mało realnie zaplanowali początek filmu. przecież jak zamykają te tunele metra to musza sprawdzać czy nikt nie został. no ale taka paradoksalna sytuacja doprowadziła nas to takiej strasznej akcji. Film oceniam na 5+