Po tak późnym i mało znanym filmie Corbucciego nie spodziewałem się zbyt wiele... nie słusznie,
bowiem pomimo iż "J. & S." nie należy do szczytowych osiągnięć reżysera to wciąż stanowi
przystępną i wciągającą rozrywkę.
Opowieść o parze przestępców - Jad'dzie i Sonny - została poprowadzona w lekkim,
komediowym tonie i przy akompaniamencie równie pociesznej muzyki Morricone. Oglądając ich
(bardziej lub mniej) brawurowe eskapady i przekomarzania wraz z rozwojem akcji coraz bardziej
się do nich przekonujemy i w ostatecznym rozrachunku stajemy po stronie (anty)bohaterów...
duża w tym zasługa wcielających się w te role komicznego Tomasa Miliana i uroczej Susan
George. Zupełnie inaczej - bardziej dramatycznie i... co najmniej niekonwencjonalnie
poprowadzony został wątek ścigającego ich stróża prawa (Telly Savalas), bez zbędnych
spoilerów zaznaczę tylko, że scena finałowej konfrontacji z tą postacią wyjątkowo mocno
trzyma w napięciu i jest wisienką na torcie całego filmu.
Plenery nie przypominają dzikiego zachodu (co w latach 70-tych wydaje się już normą, a nie
celowym zabiegiem) ale przynajmniej zostały dobrze sfilmowane - zdjęcia i prac kamery stają na
przynajmniej niezłym poziomie. Z typowych cech twórczości Corbucciego można wyróżnić
charakterystyczne zbliżenia oraz dynamiczne, komiksowe sceny akcji (te wprawdzie pojawiają
się dopiero w finale, ale jednak).
Oczywiście maestro rozwałki nie byłby sobą gdyby nie wcisnął do swojego filmu wielkiego CKMu
:)

6+/10