Klausa Kinskiego jest mało, ale za to wyjątkowo zagrana przez niego rola, i mówię to wiedząc, że zawsze grał dobrze. Kinski ciągle coś tu robi, czy to z ruchów twarzy (czego nikt mu nie kazał przecież robić, a najwięcej tego w scenie przy spożywaniu posiłku u Perkinsa) czy to z ciągłego zakładania i ściągania okularków, mamy nawet pod koniec scenę jego "starcia" z grupą ludzi, gdzie to co on tam robi z sobą, przechodzi wszelkie oczekiwania (szkoda, że scena jest jednym, w dodatku kiepskim ujęciem). Poza nim, polubiłem scenę strzelaniny na wzgórzach i spokój towarzyszący jej i innych scenach będących blisko początku filmu. Elizabeth Eversfield jest również elementem filmu który pozytywnie rozpatrywały moje oczy, szkoda, że dziewczyna nie zagrała w niczym więcej, jest z nią kilka ciekawych scen. Główną rolę przejął Leonard Mann, typowy aktor prowadzący spaghetti. Generalnie jednak przestrzegam, że film ciężki do przetrawienia z powodu mimo wszystko występującej tu dużej przeciętności (a może nawet poniżej przeciętności) tego typu kina.
Zapraszam do dyskusji każdego, kto ma coś do powiedzenia :)