Gloryfikacja oprawców - to wnioski płynące z tego przesłania. Przecież wszyscy byli ofiarami. Tymczasem to wierutne kłamstwo, bo nie wszyscy byli mordercami. Nie wszyscy byli sadystami i nie wszyscy udawali, że się nic nie dzieje. Film ciekawy, ale bardzo propagandowy. Prawdziwy wniosek, jaki wypływa z tego filmu jest niestety porażający, bo tak naprawdę film uświadamia nam, że proces norymberski to była fikcja to była tylko pokazówka, ku zaspokojeniu potrzeb ówczesnej opinii publicznej, a skarżącymi byli zazwyczaj ludzie nieobiektywni, którzy przez różne uwikłania rodzinne i towarzyskie, narodowe nie mogli dokonać prawdziwej oceny zbrodniarzy. Ta fikcja pozwoliła na zmazanie win mordercom, zbrodniarzom pod utworzonym wtedy hasłem " wykonywania rozkazów". Nie sądzono, więc zbrodniarzy za ich czyny, ale gloryfikowano wszystkich tych, których udało się dopasować do tezy " wykonywali tylko rozkazy". Film pokazuje, jaki obiektywizm i niezależność sądzących, którego właściwie nie było. Bo jakże obiektywna w ocenie win dziecka jest jego matka, czy ktoś z rodziny? Jakże obiektywnym mógłby być sędzia, prokurator, który miał ojca zbrodniarza? Po latach dowiadujemy się, że proces norymberski to była farsa. Oceniam ten film wysoko właśnie za wnioski, jakie po jego oglądaniu można wyciągać.