Niestety nie tylko mlodziez moze ten film zle odebrac. Choc dla mnie mlodzienczy okres zycia przypadl wlasnie na lata 80te, Labirynt zobaczylem dopiero teraz. Jedyne co mi sie w nim podobalo to spiew David'a Bowie, calosc to rzeczywiscie straszny kicz jak na dzisiejsze czasy i mimo ze jestem sentymentalny, nie widze w tym obrazie zadnego uroku.

To także mój najbardziej zapamiętany film z dzieciństwa :) Bywało tak, że przez kilka tygodni kaseta z nim nie byla wyjmowana z odtwarzacza video - potrafilam ogladać, go w kółko. Fakt, że w porównaniu z dzisiejszymy produkcjami nie powala efekami, scenografią czy dynamiką akcji ale sentyment do tego obrazu pozostanie na zawsze. Piękna, magiczna, baśniowa opowieść - klasyka kina familijnego - polecam.

Nie obraźcie się, ale nijak nie rozumiem Waszego toku rozumowania.

Yoshimura, dlaczego uważasz, że ten film to kicz, skoro pomysł i realizacja są oryginalne, wręcz niespotykane?

alic_tjt , według mnie nie ma czegoś takiego jak "standard scenografii" lub "standard dynamiki" który dla danych czasów może być taki lub inny. Dynamikę akcji determinuje wyłącznie opowiadana w fabule historia oraz stosowane (w przypadku komedii) gagi. Zauważ, że zasady montażu filmowego nie uległy zmianie od czasów Eisensteina, mimo nadejścia nowych czasów wraz z ich technologią.

Popieram przedmówcę :)

moim zdaniem film jest rewelacyjny, ma głębie, coś w sobie niesie, efekty specjalne trudno oceniać (trzeba by oglądać 86 r. bez dzisiejszej wiedzy), ja, podobnie jak wielu piszących nie mam takiej wiedzy!, piosenki są rewelacyjne!, ja mam wrażenie że twórcy chcieli przekazać zwłaszcza małym widzom: życie nie jest fair, czasem dobrzy przyjaciele zdradzają, ale potrafią i chcą naprawić swoje winy, lubimy tworzyć absurdy, tych prawd jest wiele więcej, itd.