odpowiedź na trzy ostatnie pytania..

W przedostatni dzień kiedy przynoszą McMurphyego Indianin podchodzi do jego łóżka i zauważa rozcięcia na jego czole. Bardzo się tym przeją kiedy to zobaczył, wiedział, że lobatomia zamieniła go na zawsze w warzywo.
"Nie pójdę bez ciebie Mac. Nie zostawię cię tu takiego. Idziesz ze mną."
Według indiańskich wierzeń dusza osoby, którą zabijesz podróżuje z Tobą po kres życia. Więc McMurphy uciekł razem z Wodzem.
Tu jeszcze tekst z ostatniej sceny:

Wiedziałem, że nie odszedłbyœ beze mnie.

Czekałem na ciebie.

Teraz nam się uda, Mac.

Czuję się wielki jak góra.

O, nie!

Nie pójdę bez ciebie, Mac.

Nie zostawię cię tu takiego.

Idziesz ze mnę.

Ruszamy.

W książce Wódz miał omamy, że wszystko wokół niego składa się z metalowych mechanizmów, jak korbki, śrubki, zębatki, a sanitariusze i siostra Ratched dosłownie "faszerują" tym pacjentów (w tym jego). Generalnie postrzegał świat jako Kombinat, który naprawia jakieś "usterki" i "wady" w pojedynczych egzemplarzach, w miejscach takich jak ten szpital psychiatryczny. Dodatkowo co jakiś czas, kiedy jego świadomość odpływała, wyobrażał sobie, że to siostra napuszcza do pomieszczeń "mgły", która pochłania go bez jego woli. Proces odzyskiwania przez niego zdrowia psychicznego był jakby nauką wyswobadzania się z tej mgły (tak to było ujęte w książce, gdyż jest ona pisana z perspektywy Wodza). Uciekał już oczywiście jako zdrowy człowiek.

Co do faktu, w jaki konkretnie sposób znalazł się w szpitalu, to nie pamiętam dokładnie, chociaż jego przeszłość została opisana (syn ostatniego wodza indiańskiego plemienia, które wyprzedało swoje ziemie)