Niedługo kończy się festiwal Watch Docs i muszę powiedzieć, że jednym z filmów, który zapadł
mi w pamięci, był to Lot Specjalny reż. Fernand Melgar.

Dobitnie i żeby nie powiedzieć banalnie przedstawione życie imigrantów, a w zasadzie
karygodne traktowanie ich, przez władze Szwecji.
Zamknięci w ośrodku z kratami w oknach, pokoje tzw.„metra na metr” oczekują orzeczenia sądu.
Sędzia, decyduję; co z danym imigrantem będzie się działo? Czy wróci do swojego rodzinnego
kraju? A może zostanie w Szwecji?
Zamknięci w ośrodku czasem nawet przez 10 miesięcy czekają na decyzje.

A tym czasem, pracują i dostają wynagrodzenie. Sami sobie gotują i sprzątają. Czy to wystarcza,
żeby zapomnieli o swoich rodzinach? Jak się czuję człowiek, który został rozdzielony ze swoją
rodziną? Na te pytanie, powinni odpowiedzieć sobie władze szwedzkie.
Nikt ich tam nie bije! A jednak oglądając ten film, ma się wrażenie, że zapomniano tu, o prawach
człowieka.
Wyznaczone godziny spotkań z bliskimi i ograniczenie czasu spędzonego z nimi. Rodziny, z
którymi spędzili 11 lat wspólnego, życia w tym właśnie kraju. Tymczasem ten kraj, nie bierze pod
uwagę tego faktu i odsyła „skazańców” lotem specjalnym do tzw. do domu. W którym nie byli
przez 11 lat! Imigranci nie chcą wracać, bo nic i nikogo tam nie mają.