Stylowe krzesło w stylu Ludwika XIV, z owalnym oparciem i wygiętymi nogami, opuszcza wnętrza domu. Zapada się w miękkie podłoże zieleni, potem próbuje wydostać spod głazów. Wędruje przez pusty i zimny pejzaż, odbijając światło księżyca. Po ulewie wydobywa się z błota, wraz z innym prostym, współczesnym krzesłem. Próbuje wspiąć się na gigantyczne drzewo, ale łamie nogę na pniu. Wydobywając ją, wpada do środka pnia. W tle słychać dźwięk pił mechanicznych. Na środku pola stoi dumnie krzesło złożone z samym surowych pali. Obraz zostaje najpierw przesłonięty żelaznymi prętami, następnie pocięty na kawałki drewna. Powstaje stos drewniano-metalowych krzeseł.