Znakomite i bardzo "prawdziwe" kino o ludziach z krwi i kości. O tym jak lubimy gmatwać i kompikować życie sobie i najbliższym. O "malych dzieciakach", ktore tkwia w kazdym z nas - bez wzgledu na wiek. Dzieciakach, ktore kaza nam broic, wciaz poszukiwac i smakowac nowego. Nowego szczescia, miejsca w zyciu, sposobu na siebie. Nie jest to jednak dramat. Jesli musimy wkladac go do szufladki, to bardziej pasuje okreslenie: "obyczajowykomediodramat". Jak dla mnie, to wybornie skomponowany koktail "American Beauty", "Hapiness" i "Magnolii". Swietnie wyrazyserowany i zagrany (wszyscy aktorzy zasluguja na brawa, a na miano wielkiego odkrycia wyrasta jak dla mnie Jackie Earle Haley w roli Ronniego. Przy scenie na chustawce - gdy łkał ze odeszla mamusia, jedyna soba, ktora go kochala - plakalem razem z nim. Od dawna nie przytrafilo mi sie to w kinie). Musze tez wspomniec o wybornych dialogach i swietnym, ironicznym narratorze. POLECAM! 9/10