Ależ mnie zachęciłeś kolego, muszę to zobaczyc! A wiem, że Twoje rekomendacje są zawsze trafione. Pozdrawiam

A dziękuję za miłe słowa, choć w sumie rzadko coś wrzucam, a i to powyższe było pisane raczej w pośpiechu (co widać niestety). Przyznaję, że mój stosunek do włoskiego kina bywa niekiedy bezkrytyczny ale w tym przypadku warto sięgnąć po tę ciekawą miksturę horroru i giallo. Jak to zazwyczaj bywa mamy sporo znanych twarzy na pierwszym i drugim planie, psychodeliczną muzykę i kilka zmyślnych twistów. Szkoda, że Armando Crispino nie kontynuował kariery, podobnie zresztą jak Antonio Bido - obaj po wielu latach przyznali ze wstydem, że gdyby wiedzieli jaki szał będzie na takie kino po 30-40 latach od czasu powstania, to kręciliby więcej :) Na szczęście włoskiego kina nie brakuje i długo jeszcze nie zabraknie.