Inne dzieci w parku nigdy nie zapraszają Dong-Donga do wspólnej zabawy. To nic. Jemu wystarcza samotna gra w kulki. Pewnego dnia zamiast nowych kulek kupuje torbę kolorowych cukierków. Gdy po raz pierwszy wkłada jeden do ust, jego stara kanapa zaczyna z nim rozmawiać. Wspólnie prowadzą zaskakującą rozmowę, zanim cukierek się rozpuści. Okazuje się, że ludzie, zwierzęta i przedmioty w życiu Dong-Donga mają wiele do powiedzenia. Z każdym cukierkiem odkrywa nowe głosy i perspektywy, w tym także własny.