Widzę, że nie bardzo jest Ci dostępna ulotna, delikatna jak tęcza magia życia. Ulotne chwile radości tworzą właśnie to życie. I jeśli ktoś o tym zapmniał to warto sobie o tym przypomnieć i ponownie zanurzyć sie w całości w magii światła i w kolorach ulotnej tęczy. Jeśli dla Ciebie ten film jest partactwem to proszę odnajdź na nowo radośc w swoim życiu i obejrzyj ten film jeszcze raz, a byc może dostrzeżesz jego piękno:))

Nie oceniam jak to powiadasz "magii życia" ale film. A ten jest bardzo przeciętny.

Co do zarzutów odnośnie mojego życia to zupełnie chybiona opinia. Rozkwitam, marzę, tańcze, śnię i cieszę się każdą chwilą...

... a film średni.

Możliwe spoilery
Po części się zgodzę, ale nie aż do tego stopnia żeby nazwać film partactwem. Jestem raczej cierpliwym oglądaczem, ale ten film niestety momentami się dłużył. Nadmiar niepotrzebnych scen sprowadzających się do gadaniny staruszka z dzieckiem o jakiś wyobrażonych scenkach. Jak dla mnie nazbyt idylliczna sceneria, która sprawiała wrażenie małego raju na ziemi, gdzie bohaterowie właściwie unikają szczerych rozmów o problemach, a w zamian z iskrami w oczach słuchają kowbojskich opowiastek pisarza-emeryta. Nawet w zużyty już nieco motyw zgorzkniałego staruszka po przejściach ewoluującego w człowieka odzyskującego radość życia nie została tchnięta odrobina świeżości. Z obowiązkowym happy endem. Choć na szczęście scenarzyści oszczędzili miłosnego motywu, który byłby już zupełnie niestrawny. Doceniając wysiłek Freemana, który stworzył charyzmatyczną i interesującą postać film ma kilka ciekawych momentów (choćby genialne "dialogi" Monte'go z psem). Niby jest pochwałą prostoty, magii dostrzegania jasnych barw codzienności, ale z drugiej strony brakuje czegoś w filmie, jakiegoś momentu kulminacyjnego wokół którego widz mógłby trochę odżyć i po seansie na filmwebie określić film innym przymiotnikiem niż "ciepły" czy "rodzinny".

No właśnie. Zgadzam się w 100%. Też tak myślę. Przeciętny film.

Po kilku bojach "rozmów" toczonych na filmwebie postanowiłem że już nigdy nie będę udzielał się pisemnie ale nazwać ten Film "partactwem" ? to już wielka przesada. Myślę że nie dorosłeś/aś więc obejrzyj za kilka lat, a może podczas oglądania zupa była za słona ? Świetny Film ! Polecam !

Skłonny byłbym raczej rzecz, że ów film przerosłem.

Uzależnione to jest od kilku czynników. Po pierwsze od tego, jaką jakość techniczną preferujemy (zdjęcia, montaż itd.) po drugie, co znaczy dla nas gra aktorska, po trzecie scenariusz, a po czwarte (w sumie powinno to być pierwsze) zwartość fabuły.

W tym filmie nic nie z wymienionych powyżej nie było na najwyższym poziomie, więc niezwykle ciężko było mi powiedzieć, że był to dobry film.

Choć tak naprawdę myślę, że gdybym obejrzał ten film jakieś 10 lat temu, to zapewne połowę bym przespał a i tak bym powiedział, że dzieło jest iście mistrzowskie.

Nie wszyscy to samo zauważają. Więc nie ma co się napinać. Być może do tego dorośniesz, a być może nie. Jeśli nie, to krzywdy ci to nie zrobi. Tylko błagam na filmwebie nie mów, jakim to jest przesadyzmem nazwać coś takiego partactwem. Bo uwierz mi, że jest to możliwe.

Zostaję przy swoim zdaniu. Każda z osób dany film odbiera inaczej, więc i każdy ma prawo do własnej opinii. Po raz kolejny się przekonałem że nie należy kierować się komentarzami. Nie wiem jak by było gdybym film obejrzał dziesięć lat temu ale myślę ze tak samo jak dziś bo wartości życiowe ukazane w tym filmie się nie zmieniają.

film raczej lubię ogladac, a nie analizować, a ten bez wzgledu na szczegóły techniczne itp, które zostawiam krytykom filmowym, przyjemnie się ogląda.